Romance Sonambulo

E gjelbër, te dua e gjelbër,
Erë e gjelbër. Degë të gjelbra.
Varka në det
Kali në mal.
Me hijen në mes
ëndërron ajo në parmakun e saj
mish i gjelbër, lëkurë e gjelbër,
me sytë si argjendi
të ftohtë të egër.
E gjelbër, të dua e gjelbër
nën dritën e hënës cigane
gjithçka po e vështron
ajo dot nuk i shikon.

E gjelbër, të dua e gjelbër.
Yje të mëdha bryme
dritën e hijes sjellin
e udhën e agimit hapin.
Fiku erën e tij fërkon
me zmerilin e degëve
dhe mali mace vjedhacake
fibrat e tharta kreshpëron.
Por kush do të vijë? Dhe nga?
Ajo vazhdon në parmakun e saj
mish i gjelbër, lëkurë e gjelbër
të ëndërrojë në det, në vaj.

Miku im, dua të shkëmbej
kalin tim me shtëpinë e saj
shalën e kalit me pasqyrën e saj
thikën time me kuvertën e saj.
Miku im, vij i përgjakur
nga portet e Kabrës.
Sikur të mundja, shok
këtë marrëveshje ta rrëzoja përtokë.
Por tashmë nuk jam më unë
as shtëpia ime nuk është më e imja.
Mik, dua të vdes
me nder në dhomën time.
Si çelik, nëse është e mundur
me çarçafë nga Hollanda
Nuk e sheh plagën që kam brenda?
Që nga gjoksi deri në fyt?
Treqind trëndafila të zinj
në gjoksin tënd të bardhë lëvrijnë.

EMIRA Y DORINA

Romance Sonambulo

Romance sonambulo. F.G.Lorca

Baladë e përgjumur.

E gjelbëra ime sa te dua.
Erë e gjelbër. Të gjelbëra degë.
Varka mbi det lëkundet
dhe kali nëpër mal rend.
Errësira atë e ka mbuluar
por qëndron në verandë duke ëndërruar.
Me trup të gjelbër e flokë të gjelbër
dhe sytë e ftohtë si akulli.
E gjelbëra ime sa të dua
nën dritën e hënës cigane
gjithçka atë e sheh
por ajo shikimin nuk e kthen.

E gjelbëra ime sa të dua.
Yjet e mëdhenj të akullt
zbresin me perden e errësirrës
që mëngjesit udhën i hap.
Pema e fikut erën përplas
me degët e saj të ashpra
dhe pylli plot dinakëri
tërbon fibrat e tij të brishta.
Por kush do të vij? E nga ku?.....
Ajo ende në verandë qëndron
me trup të gjelbër e flokë të gjelbër
në detin e hidhur te ëndrrave e përhumbur.

Miku im, dua ta ndërroj
kalin tim me shtëpinë tënde,
shalën time me pasqyrën tënde,
thikën time me kuvertën tënde.
Miku im, i gjakosur vij
që prej portit të Cabras.
Eh, djalosh sikur të mundja
këtë marrëveshje që tani e mbyllja.
por unë nuk jam më unë,
as shtëpia ime nuk është më e imja.
Miku im, dua të vdes
në shtratin tim me nder.
Nga tehu i thikës nëse mundet
në çërçafët e mëndafshtë.
A nuk e sheh plagën time
që prej gjoksit deri në fyt?
Po, treqind njolla të kuqe e shoh
se këtë këmishë të bardhë po e mbyt.

Ledia y Erida.

El Romance sonambulo en espanol lo pueden leer en esta pagina.

El viento en la isla P.Neruda

ERA NE ISHULL.......

Era është si një kalë
Dëgjoje se si vrapon
nëpër det, nëpër qiell.
Të më marrë kërkon
Dëgjoje se si botën rend
e mua larg të më shpjerë.
Strehomë në krahët e tu
vetëm për këtë natë
ndërkohë që shiu përplas
mbi det e mbi tokë
gojën e tij të pamasë.
Me ballin tënd mbi ballin tim
me buzën tënde mbi timen
trupat tanë të bërë një
me dashurinë që na djeg.
Lëre erën të kalojë
pa mundur të më marrë.
Lëre që era të rend
me shkumë kurorëzuar,
le të më thërrasë e më kërkojë
nëpër hije duke galopuar.
Ndërsa unë i përhumbur
nëpër sytë e tu të mëdhenj
për këtë natë të vetme
do të prehem e dashur.

El poema en espanol la pueden ver en el link que a dejado Erida. Gracias. LEDIA , EMIRA.

El viento en la isla ( Pablo Neruda)

En las ultimas clases que hemos desarrollado con la profesora Nasta hemos estado hablando de las poesias del poeta chileno Pablo Neruda, calificado por el novelista colombiano Gabriel Garcia Marquez como ' el mas grande del siglo 20 en cualquier idioma'. Metiendonos muy a fondo en algunas de sus poesias una idea muy interesante nos paso por la cabeza...traducir una de ellas en albanes...bueno, a decir verdad no es de asombrarse mucho puesto que somos el grupo de traduccion. De comun acuerdo optamos por traducir la poesia ' El viento en la isla'.

La version del nuestro grupo es la siguente:

Era është një kal
Dëgjoje si vrapon
Nëpër det e nëpër qiell
Larg të më çoj kërkon
Dëgjoje botën si e përshkon
E mua larg të më çoj kërkon
Fshihmë në krahët e tu
Vetëm për këtë natë
Teksa shiu mbi det e mbi tokë
Përplas gojën e tij të pamasë
Dëgjoje furinë e erës tek më fton
E diku larg të më çoj kërkon
Buzët e mia mbi buzët e tua
Fryma ime në frymën tënde
Të pushtuar trupat tonë
Nga dashuria që po na përvëlon
Lëre të fryjë erën
Pa mundur të më marrë
Lëre të rend erën
Me shkumë kurorëzuar
E furishëm nëpër hije
Ajo duke me kërkuar
Ndërsa unë tek sytë e tu të thellë i përhumbur
Vetëm këtë natë
Prehje do të gjej , e dashura ime .


Por si acaso esteis interesados en leer la version original de la poesia podeis pinchar en el siguiente enlace :http://www.poesiaspoemas.com/pablo-neruda/el-viento-en-la-isla


El viento seguira soplando por este blog ya que junto con la profesora Nasta hemos pensado en llevar a cabo unos proyectos que de seguro captaran vuestra atencion y lo mas importante es que serviran para que amplien y enriquezcan vuestros conocimientos sobre el mundo latino.
Bueno ya, no os adelanto mas para que no vaya a desembrollar el velo de misterio que envuelve 'nuestro' viento...

Quedense pendientes del blog!

Preparado por : Erida , Dorina , Arjola.